تولید مثل در میش

میزان تولید مثل به عنوان تعداد بره های زنده متولد شده در هر میش در معرض پرورش است. نرخ تولید مثل بهینه برای تولید سودآور گوسفند ضروری است. میزان بهینه تولید مثل در مزرعه ، سیستم تولید و منطقه جغرافیایی متفاوت است.
بلوغ (بلوغ جنسی)

بلوغ زمانی است که میش به بلوغ جنسی می رسد و برای اولین بار فحلی (گرما) را نشان می دهد. سن بلوغ تحت تأثیر نژاد ، ژنتیک ، اندازه (وزن) ، تغذیه و فصل تولد است. بیشتر بره های میش بین سن 5 تا 12 ماهگی به بلوغ می رسند.

بره های اهو اولین سقوط خود را به بلوغ می رسانند. به همین دلیل ، بره های میش متولد بهار تمایل به بلوغ زودرس نسبت به بره های میش متولد پاییز دارند. بره هایی که در اوایل فصل به دنیا می آیند ، به دلیل افزایش سن و وزن بدن زودتر از سن متولد شده در فصل به بلوغ می رسند. یکی از راه های انتخاب دوره بلوغ ، در معرض قرار گرفتن بره های میش برای پرورش و اسکن آنها برای بارداری است.

مقادیر زیاد خوراک قبل و بعد از شیر گرفتن ، سن در بلوغ را کاهش می دهد. چرخه بره های مجرد در سن کمتری نسبت به بره های دوقلو و سه قلو به دلیل مزیت اندازه آنها. بره های اِو از پشمهای ریز ، پشم درشت و نژادهای پشمی متوسط ​​بلوغ دیرتر از بسیاری از نژادهای گوشت (سافولک ، دورست و غیره) و گوسفند مو (کاتاهدین ، ​​سنت کروکس ، و باربادوس بلبللی) به بلوغ می رسند. بره های میش فینشپ و رومانوف و صلیب های آنها در سنین بالاتر از بیشتر نژادها به سن بلوغ می رسند. چرخه بره های میش متقاطع در سنین جوانی نسبت به بره های میش خالص.

چرخه فحلی

تولید مثل در داران غیر انسانی توسط یک چرخه فحلی تنظیم می شود. در گوسفندان ، طول چرخه فحلی از 13 تا 19 روز و به طور متوسط ​​17 روز است. چرخه استروس چهار مرحله وجود دارد: پروستروس ، فحلی ، متاستروس و دیاستروس. فحلی دوره زمانی است که میش به قوچ پذیر می شود و برای جفت گیری می ایستد. تقریباً 24 تا 36 ساعت طول می کشد.

تخمک گذاری (آزاد سازی تخم ها توسط تخمدان) در اواسط تا اواخر فحلی رخ می دهد. متاستروس با قطع فحلی شروع می شود و حدود 3 روز ادامه دارد. در درجه اول آن دوره تشکیل corpus luteum (CL) است. corpus luteum پروژسترون تولید می کند و حاملگی را در میش حفظ می کند. Diestrus دوره چرخه فحلی است که CL کاملاً کاربردی است.

Proestrus با رگرسیون CL و افت پروژسترون شروع می شود و تا شروع فحلی گسترش می یابد. در این دوره رشد سریع فولیکول رخ می دهد. معمولاً از روز 4 تا روز 13-15 چرخه گسترش می یابد. Anestrus به وضعیتی اطلاق می شود که چرخه طبیعی متوقف می شود.

چرخه های طاقت فرسا معمولاً تحت تأثیر فصل قرار می گیرند. تعداد ساعاتی که روزانه نور وارد چشم حیوان می شود ، بر مغز تأثیر می گذارد ، که این امر حاوی آزادی برخی از پیش سازها و هورمون ها است. بیشتر گوسفند ها فصلی پلی استر و پرورش دهندگان کوتاه مدت هستند. با شروع روز كاهش می یابد. آنها هر 16 تا 17 روز یکبار گرما می یابند تا زمانی که پرورش داده شوند و یا به سمت بیهوشی بازگردند. بنابراین ، طبیعی ترین زمان برای پرورش گوسفندان در ایالات متحده و کانادا پاییز (اکتبر-نوامبر) است.

برخی از نژادهای گوسفند فصلی کمتری دارند. آنها تقریباً در تمام طول سال پرورش می یابند و دارای یک فصل تولید مثل طولانی هستند. نژادهای کمتر فصلی شامل دورست ، رامبولیت ، مرینو ، فینشپ ، رومانوف ، کاراکول و موی گوسفند است. فصلی ترین نژادها نژادهای بلند پشم و گوشت بریتانیا است. هرچه گله به استوا نزدیکتر باشد ، مدت زمان پرورش بیشتر و كامل تر و كوتاه تر خواهد بود.

علائم فحلی در میش بسیار کمتر از گاو یا گربه است و معمولاً قابل تشخیص نیست مگر اینکه قوچ موجود باشد. هنگامی که میش های بالغ در گرما هستند ، قوچ را می خواهند و برای نصب آنها بایستند. بعضی اوقات آنها دم خود را به شدت تکان می دهند. آنها ممکن است قوچ را در اطراف شکم یا کتف قرار دهند و حتی سعی کنند قوچ را سوار کنند. میشهای جوان به ندرت این رفتارها را نشان می دهند. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد قوچ و میش ترجیح می دهند با نژاد خود جفت شوند ، اما وقتی گزینه ای وجود نداشته باشد ، میش ها تقریباً با هر نوع قوچ جفت می شوند.

پیش از پرورش

قبل از پرورش ، میش ها باید به دلیل نیاز آنها به آب گاو ارزیابی شوند. در صورت وم آنها باید موهای خود را بریده شده باشند. در صورت وجود سابقه یا خطر سقط جنین در گله ها ، میش ها قبل از پرورش باید واکسینه شوند. ناگفته نماند که فقط میش های سالم و از نظر تولید مثل باید برای پرورش در معرض قوچ قرار بگیرند.

هر میش باید بررسی شود. کسانی که دارای های ناخوشایند هستند باید از بین بروند. گوسفندهایی که واژن خود را طولانی کرده اند ، بره های قبلی را نباید برای پرورش نگه داشت ، زیرا احتمال زیادی برای تجدید مجدد وجود دارد. میشهایی که بره پرورش ندادند باید كشته شوند. میشهایی که به دلیل افزایش سن و یا دندانهای از دست رفته در وضعیت بد بدن قرار دارند ، باید جمع شوند. میش ها با مشکلات مزمن در استخوان (مانند پوسیدگی پا) باید جمع شوند.

بارداری (حاملگی)

میانگین طول بارداری در گوسفند از 142 تا 152 روز متغیر است. میانگین 147 روز است. حاملگی های فردی ممکن است از 138 تا 159 روز متفاوت باشد. در طول حاملگی اختلاف نژادها وجود دارد. نژادهای بلوغ زودرس (به عنوان مثال Finnsheep) نسبت به نژادهای بلوغ دیررس (به عنوان مثال Rambouillet) بارداری های کوتاه تری دارند. میش هایی که چندین زایمان دارند ، دارای حاملگی های کوتاه تر هستند. بره های نر و بره های سنگین وزن معمولاً بیشتر از بره های ماده حمل می شوند.
دوره حاملگی اولیه که برای موفقیت در فصل بره مهم است ، 30 روز اول پس از لقاح است. اولین 21 تا 30 روز پس از پرورش زمانی است که کاشت جنین رخ می دهد. این 30 روز اول زمانی است که بیشتر مرگ و میر جنین رخ می دهد. بنابراین ، هر کاری که می تواند برای کاهش مرگ و میر جنین انجام شود و منجر به تولد بره های بیشتر شود.

از برش ، واکسیناسیون ، میش های کارگر ، ایجاد تغییرات مهم در شیوه های تغذیه باید در 30 روز اول بارداری اجتناب شود. با توجه به تجهیزات مورد استفاده و مهارت عملگر ، می توان از 35 تا 60 روز بعد از پرورش ، اسکن حاملگی با سونوگرافی انجام داد. تغذیه در دوران حاملگی بسیار ساده است. میشها فقط در 15 هفته اول بارداری کمی کمی بالاتر از سطح نگهداری از مواد غذایی نیاز دارند. حاملگی میانی برای پیشرفت جفت مهم است.

حاملگی دیررس (4 تا 6 هفته گذشته) یک دوره مهم برای تولید مثل میش است. این در شرایطی است که بیشتر رشد جنین اتفاق می افتد و باعث افزایش تقاضای تغذیه ای بر روی میش می شود. میش هایی که رژیم های غذایی ناکافی مصرف می کنند مستعد ابتلا به توکسمی بارداری و تب شیر هستند. تغذیه در اواخر بارداری بر اندازه و قدرت بره ها و توانایی تولید شیر میش تأثیر می گذارد.

زایمان (بره)

سه مرحله تا زایمان () وجود دارد: 1) اتساع دهانه رحم. 2) اخراج جنین (ها)؛ و 3) اخراج جفت. مرحله یک معمولاً 3 تا 4 ساعت طول می کشد. تولد بره معمولاً در طی یک ساعت کمتر از پارگی اولین کیسه آب رخ می دهد. یک بره میش برای اولین بار یا با زایمان های متعدد ممکن است طولانی تر شود.

اگر زایمان بیش از یک ساعت برای میش های بالغ و بیش از 2 ساعت برای بره های میش انجام شود ، ممکن است کمک لازم باشد. جفت 2 تا 3 ساعت پس از اتمام زایمان منتقل می شود. در چند زایمان ، پس از تولد جداگانه برای هر بره وجود دارد. پس از به دنیا آمدن بره ، میش آن را لیس می زند و آنرا تند می کند تا روند پیوند را شروع کند.

پرورش بره های Eve

تا زمانی که تقریباً 70 درصد از اندازه (وزن) بالغ خود را بدست نیاورند ، بره های اوی را نباید پرورش داد. در عین حال ، باید مراقب باشید که بیش از حد بره های میش جایگزین اضافه نشود. تحقیقات نشان داده است که تغذیه بیش از حد ن قبل از بلوغ (سن 2 تا 4 ماهگی) تأثیر مضر بر رشد دارد (آنها چربی اضافی را در های خود واریز می کنند) و بر توانایی تولید شیر بعدی تأثیر می گذارد. بره های میش جایگزین باید جداگانه از بره های بازار یا بره های قوچ موجود در بازار تغذیه شوند. گوسفندهای حیا باید از جیره های علوفه بالاتر تغذیه شوند. رشد قاب نسبت به رسوب چربی بی اهمیت است.
بره های میش باردار و شیرده باید از میش های بالغ جدا نگه داشته شوند. بره های حیا به دلیل اینکه هنوز در حال رشد هستند نیاز به تغذیه اضافی دارند. آنها در میادین خوراک با میش های بالغ به خوبی رقابت نمی کنند و به درستی وزن نمی گیرند. بره های اوی که مجبور به دویدن با گله میش می شوند در اواخر بارداری و شیردهی وزن کم می کنند.

تولد مجردها با بره های میش معمول است ، اما دوقلوها و سه قلو با نژادهای پربار نادر نیستند. حتی هنگامی که مدیریت و تغذیه مناسب باشد ، در مورد گوسفند میش برای اولین بار در سن 12 تا 14 ماهگی با مشکلات گوسفند روبرو می شوید.

در حالی که پرورش بره های میش باعث افزایش بهره وری در طول عمر آنها می شود ، اما ممکن است برای همه تولید کنندگان از نظر اقتصادی سودمند نباشد. عمليات گوسفندي كه به طور جدي اداره مي شوند معمولاً از پرورش بره هاي ميش سود مي برند.

کنترل تولید مثل در میش

هنگامی که نتایج رضایت بخش در شرایط تولید مثل طبیعی حاصل نمی شود ، می توان از نظر مصنوعی چرخه تولید مثل گوسفند را دستکاری کرد.

کنترل هورمونی

روش معمول القای فحلی در میشهای غیر دوچرخه ، درمانهای مبتنی بر پروژسترون است. پروژسترون از بازگشت میش به فحلی و تخمک گذاری جلوگیری می کند. بدنبال تخمک گذاری توسط corpus luteum (CL) تخمدان تولید می شود و حاملگی را حفظ می کند. هنگامی که پروژسترون ها به صورت مصنوعی معرفی می شوند ، بدن را گول می زنند که فکر می کند باردار است و حیوان تخمک گذاری نمی کند یا وارد گرما نمی شود.

وقتی منبع پروژسترون کاملاً برداشته شود ، بدن متوجه می شود که دیگر باردار نیست و در یک دوره بسیار قابل پیش بینی تخمک گذاری می کند. Progestins به خواص پروژسترون به ترکیبات مصنوعی اشاره می کنند. این مواد عملکرد CL را تقلید می کنند. پروژستوژن ها (آنالوگ های مصنوعی پروژسترون) را می توان با تغذیه (MGA) ، ایمپلنت های زیر پوست (Synchro-Mate Breg;) ، اسفنج ها (یا حفره های) وارد شده در مهبل یا دستگاه های تحویل پلاستیک در داخل مهبل (CIDR) تهیه کرد.
اسفنج intravaginal (یا pessaries) روش سنتی القاء و / یا هماهنگ سازی فحلی در میش ها بوده است. آنها حاوی پروژسترون هایی هستند که در دوزهای کمتری نسبت به پروژسترون طبیعی موثر هستند. دو نوع اسفنج ها Chronogest (FGA) و Veramixreg; (MAP) هستند.

اسفنج های داخل دهان معمولاً در طی دوره های 9 تا 19 روز قرار داده می شوند و در رابطه با PMSG استفاده می شوند ، در زمان برداشت اسفنج یا 48 ساعت قبل از برداشتن اسفنج تزریق می شوند. اسفنج های داخل دهانی میزان احتباس بالایی دارند (> 90٪) و ن معمولاً 24 تا 48 ساعت بعد از برداشتن فحلی را نشان می دهند. پاسخ به اسفنج های داخل دهان با توجه به نژاد ، پروتکل ، درمان مشترک ، مدیریت و سیستم جفت گیری متفاوت بوده است

تلقیح مصنوعی (AI)

تلقیح مصنوعی در گوسفند امکان پذیر است ، اما در ایالات متحده رایج نیست. این امر به این دلیل است که میش دهانه رحم بسیار پیچیده ای دارد که باعث می شود A.I ترانس دهانه رحم شود. همانطور که با گاو ، خوک و بز دشوارتر انجام می شود. در مقایسه با سایر دام ها ، میش علائم کمی از گرما (فحلی) را نشان می دهد. پیشرفت نژاد در صنعت گوسفند بسیار کندتر بوده و صنعت فاقد وسیله ای برای شناسایی ژنتیک برتر است.
چهار روش تلقیح مصنوعی یک میش وجود دارد: واژن ، دهانه رحم ، ترانس دهانه رحم و داخل رحمی.

AI واژینال
واژن ساده ترین شکل تلقیح است و شامل رساندن مایع منی تازه به مهبل قدامی و بدون هیچ گونه تلاش برای یافتن دهانه رحم است. میزان موفقیت گزارش شده بسیار متغیر است و این روش برای استفاده با منی منجمد نامناسب است.

دهانه رحم
دهانه رحم یکی دیگر از روشهای ارزان و نسبتاً آسان تلقیح است. دهانه رحم از طریق یک اسپکولوم مجهز به یک منبع نور واقع شده است و مایع منی در اولین قسمت دهانه رحم قرار می گیرد. میزان برداشت با مایع منی تازه یا سرد خوب است ، اما به طور کلی با منی منجمد ، ذوب شده به طور غیرقابل قبول قابل قبول است.

ترشح گردن رحم
روش تلقیح دهانه رحم شامل تلقیح دهانه رحم و عقب کشیدن آن به داخل واژن با یک جفت فورسپس است تا یک وسیله تلقیح داخل کانال گردن رحم وارد شود. دانشگاه گلف (کانادا) ابزاری با نوک خم مخصوص ایجاد کرده است که امکان عبور از دهانه رحم را فراهم می کند.

لاپاروسکوپی AI
لاپاروسکوپی AI ، که به عنوان داخل رحمی نیز شناخته می شود ، گردن رحم را منتقل می کند و مایع منی را مستقیماً در شاخ های رحم قرار می دهد. در سال 1982 ، محققان استرالیایی روش لقاح لاپاروسکوپی (LAI) را ایجاد کردند که انقلابی در روش هوش مصنوعی گوسفند ایجاد کرد. LAI یک عمل جراحی جزئی تهاجمی و جزئی است که نیاز به تخصص دامپزشکی دارد.

این تکنیک از یک آندوسکوپ ، یک تلسکوپ ویژه با یک نور فیبر نوری استفاده می کند ، که به تکنسین اجازه می دهد تا از دستگاه تولید مثل میش دیدن کند. مایع منی به طور مستقیم به لومن رحم تزریق می شود و همین روش روی شاخ دیگر رحم نیز تکرار می شود. این عمل در هر میش 2 تا 5 دقیقه طول می کشد. پس از اتمام عمل ، میش در طی چند دقیقه به طور معمول شروع به خوردن می کند. میزان برداشت از 50 تا 80 درصد با AI لاپاروسکوپی است.

انتقال جنین (ET)

انتقال جنین روشی است که به وسیله آن جنین قبل از اتصال به رحم از دستگاه تولید مثل میش جمع می شود. این تکنیک امکان تولید تعداد بیشتری فرزندان از یک زن معین ، "اهداکننده" را فراهم می آورد ، بدون آنکه وی را مجبور به حمل همه فرزندان کند. برای گوسفندها ، روش انتقال جنین که بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد ، یک عمل جراحی است ، هم برای جمع آوری جنین و هم برای انتقال آنها به گیرنده ها.

تولید مثل در میش